بِسمِاللهِ الرَّحمنِ الرَّحِیم
کُلُّ مَنْ عَلیها فَانِِ وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذُوالجلالِ وَ الاِکرَام
خبر ارتحال ملکوتی و اندوهبار حضرت آیتالله العظمی سید محمدسعید حکیم(قدسسره)، از مراجع عظام تقلید نجف اشرف، موجب تأسّف و تأثّر عمیق گردید.
مرحوم آیتالله حکیم(رحمهالله علیه) عمر شریف و با برکت خود را در راهِ خدمت به اسلام و جامعهی اسلامی و به خصوصِ حفظِ حوزهی علمیهی کهن نجف اشرف، تدریس فقه، اصول، تفسیر و اخلاق، تألیف آثار گرانسنگ، تربیتِ شاگردان مبرز و احیای معارفِ حقّه اهلبیت عصمت و طهارت(علیهمالسلام) سپری کرد.
ایشان از عالمانِ برجسته و از خاندان بزرگ حکیم در عراق بود که سابقه درخشانی را در این سر زمین و حوزههای علمیه و حوزه نجف داشته و با تقدیم دهها شهید در راهِ اسلام، استقلال و آزادی عراق، نقش مهمی را ایفاء نمودند. وی نسبت به حلّ معضلات و رفع مشکلات مردم عراق و گرفتاریهای جوامع اسلامی و طلاب افغانستان، اهتمام ویژه داشت.
اینجانب ارتحال آن فقیه مجاهد را به محضر مقدس حضرت صاحب العصر و الزمان (ارواحنا له الفداء)، مراجع عظام، حوزههای علمیه، به خصوص حوزهی علمیه نجف اشرف، شاگردان و ارادتمندان، فرزندان و به خصوص جناب حجتالاسلام و المسلمین حاج سید ریاض حکیم دامعزّه و سائر بستگان تسلیت عرض مینمایم. از خداوند متعال برای آن فقیه فقید علو درجات و برای اعضای بیت ایشان، اَجرِ جزیل و صبر جمیل مسئلت دارم.
محمدباقر فاضلی بهسودی
حوزه علمیه قم
۲۶ محرم ۱۴۴۳