به مناسبت دومین سالگرد ارتحال ملکوتی مرجع فقید آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره)
بسمه تعالی
پیام مرجع عالیقدر آیت الله العظمی فاضلی بهسودی(دام ظله)
به مناسبت دومین سالگرد ارتحال ملکوتی مرجع فقید آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره)
العلماء باقون مابقی الدهر
دومین سالگرد عروج ملکوتی مرجع فقید آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره) در حالی فرا می‌رسد که جهان در بحران بیماری و افغانستان در بحران نا امنی و بی‌سرنوشتی گرفتارند و سایه مرگ کام مردم دنیا را تلخ و زندگی را برای همه دشوار و ناگوار ساخته است تا آنجا که حتی نمی‌توان مراسم گرامی‌داشت برگزار کرد و پاس حرمت بزرگان نگهداشت و از خدمات گران‌سنگ آنان تجلیل کرد. به همین دلیل در این دو سال مراسم سالگرد مرجع فقید غریبانه برگزار شد که این خود تحمل رنج فقدان آن الهی مرد پارسا را سخت‌تر و دشوارتر می‌سازد.
دریغا آنکه با نفس گرمش آیت خودباوری تلاوت می‌کرد و تفسیر حیات می‌نمود، مدتی است که لب فرو بسته و از تپش و جوشش باز ایستاده و داغ فقدان خویش را بر دلها نهاده است. فقیه فرزانه‌ای که در ظلمت و تاریکی زمانه راهبر و راهنما و در هجوم فتنه‌ها تکیه‌گاه بود و همواره امت اسلامی را به برادری، وحدت و صلح فرا می‌خواند؛ اینک خود به جاودانگی پیوسته و تنها یاد و نام و راه و آرمان او باقی مانده است. بدون شک، در شرایط کنونی که کژی‌ها و ناراستی‌ها از هر سو سر برآورده و به نام دین و اسلام مساجد و مکاتب را ویران و مسلمانان را آماج کور حملات خویش قرار می‌دهند و حتی به کودکان و دانش آموزان نیز رحم نمی‌کنند؛ فقدان او یک خلائی عظیم و یک ضایعه جبران ناپذیر محسوب می‌گردد و به جِد می‌توان گفت در چنین زمانه‌ای، شجاعت و بصیرت او می‌توانست راهگشا، روشنگری‌هایش چراغ راه و ایستادگی او در برابر کژی‌ها و تحجّر که هستی و حیات مردم را نشانه رفته است، مایه دلگرمی مردم بی‌پناه باشد، اما افسوس که دیگر آن خضر راه با ما نیست تا کشتی طوفان زده ما را از میان امواج ویرانگر انحرافات به ساحل امن صواب و نجات رهنمون گردد و امید زیستن و آرامش دلها را برای مردم به ارمغان آورد.
اینک که از فیض حضور آن فقیه فرزانه و محبوب قلبها محرومیم، اما تجارب ارزشمند با او بودن را با خود به همراه داریم، به خوبی می‌دانیم که با رفتن او فصل خودباوری پایان نیافته است و کاروان بالندگی و شکوفایی با الهام از راه و روش و سیره او به راه خویش ادامه خواهند داد؛ از این‌رو، این‌جانب بر خود لازم می‌دانم که از ملت شریف و مردم مؤمن و بیدارمان که در این دو سال با بصیرت و هوشیاری بر تداوم راه مرجع فقید پای فشرده و از این خط و آرمان حمایت نموده و مراکز علمی فرهنگی آن فقید سعید را همچون گذشته پر شور و فعال نگهداشته و می‌دارند، صمیمانه تشکر و قدردانی نمایم و باور دارم که مردم عزیز و مؤمن ما از راهی که در پیش گرفته و از آرمانی که تعقیب می‌کنند هرگز تخطی نخواهند کرد؛ چون این راه، راه خودباوری و سربلندی و این آرمان، آرمان عزت و کرامت انسانی است و قطعا ادامه خواهد یافت. در پایان ضمن اتحاف دعا به روح شهدای مظلوم افغانستان به خصوص شهدای اخیر غرب کابل، عموم هموطنان عزیز را به اتحاد، برادری و همگرایی فرا خوانده و بر تحقق صلح فراگیر، با ثبات و عادلانه تأکید می‌کنم و از پیشگاه خداوند منان، پایان جنگ و خشونت، برقراری صلح عادلانه، رفع بیماری‌ها و شفای مجروحین و مریضان را مسئلت نموده و به روح ملکوتی مرجع فقید که همواره بر اتحاد و برادری بین مسلمانان تأکید می‌ورزید، درود می‌فرستم و یاد و نامش را گرامی داشته و از خداوند توفیق می‌طلبم تا ادامه دهنده راه آن مرد الهی و پارسا باشیم. والسلام
و سلام علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیا
محمدباقر فاضلی بهسودی
20/3/1400شمسی مطابق 30 شوال 1442 قمری
