سوم رجب المرجب ۱۴۴۵ ق، مصادف با سالروز شهادت امام هادی(ع)، مجلس با شکوهی در دفتر مرکزی مرجعیت
السلام علیک یا اَبَا الْحَسَنِ یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ اَیُّهَا الْهادِى النَّقِىُّ یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ یا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ یا سَیِّدَنا وَمَوْلینا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ. سوم رجب المرجب ۱۴۴۵ ق، مصادف با سالروز شهادت امام هادی(ع)، مجلس با شکوهی در دفتر مرکزی مرجعیت با حضور مرجع عالی قدر حضرت‌‌آیت‌الله العظمی فاضلی بهسودی حفظه‌الله، علما، طلاب حوزه علمیه قم، مؤمنین و مهاجرین بر گزار گردید. این مراسم با قرائت قرآن کریم توسط قاری محترم جناب آقای اسحاق زاده آغاز گردید و با مداحی مداح اهل بیت جناب آقای علم قریبی ادامه یافت، و سپس سخنران مراسم جناب حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای اکبری دره صوفی در موضوع (روش های تربیتی از نگاه امام هادی(ع)، به ایراد سخن پرداخت. در ابتدا با عرض تسلیت شهادت آن امام همام و گرامی داشت یاد و نام مرجع فقید آیت‌الله العظمی محقق کابلی (ره)، دو مقدمه در اهمیت نقش تربیتی امام دهم بیان کرد، در مقدمه اول استفاده ابزاری از دین و دنیای مردم برای مطامع دنیوی حاکمان بعد از پيامبر اسلام(ص) را در مدت قریب پنج قرن متذکر شده، در مقایسه بین حکومت صد سالو ه اموي ها عباسی ها، در حکومت داری اموي ها را در تصاحب حکومت و در حفظ آن موفق تر از عباسی ها ارزیابی کرد، عباسی ها را در تشکیل حکومت وام دار دیگران و در ادامه بخصوص در چهار صد سال بعد از متوکل عباسی بقای حکومت آنان را فاقد اقتدار و استقلال دانست و ۲۰ سال از امامت امام هادی (ع)، در حصر خانگی در سامرا در مواجهه با چنین جریانی شمشیر بدست، فاقد اخلاق، درایت و سیاست و به تعبیر رویات دین را در دست اشرار بیان کرد، از این نظر روش تربیتی آن امام را قابل توجه دانست. در مقدمه دوم مباحث اخلاقی را داری سه بخش رابطه با خدا، رابطه انسان با خود، ارتباط با دیگران و دارای چهار پایه و اصل خدا محوری، آخرت گرایی، کنترل نفس، الگو گیری از صالحان و پیشوایان بیان کرد و مباحث اخلاقی را منهای کلمات معصومین عقیم دانست. روش تربیتی امام هادی(ع)، و تاثیر گذاری آنحضرت را در این امور بیان کرد: ۱. زمینه سازی استعداد تربیتی: گزینش ۱۹۰ شاگرد را برای آنحضرت بخصوص و برای معصومین بطور عموم به عنوان تربیت شخصیت مرهون این روش دانست. تربیت انسان را مرهون دو عامل دیگران و خود انسان بیان کرد از جمله علم آموزی، اخلاق مداری، نفع رسانی و برخورد نیکو بادیگران را بر اساس منطق و برهان را مرهون نقش خود انسان دانست، دخالت بعضی مسائل پیرامونی مانند: محیط، استعداد، نیرومندی و خانواده را خارج از نقش خود انسان بیان کرد و بر اساس روایت امام هادی(ع)، نقش پاکی مادر را در تربیت آن امام همام تبیین کرد. ۲. روش الگو گیری و سرمش مطمئن: سر مشق گرفتن از معصومین را بر اساس تعبیر زیارت جامعه نجات بخش تبیین کرد. ۳. روش تمرین و تکرار:تکرار آموزه های دینی را به عنوان روش تربیتی بر اساس روایتی از امام هادی که تکرار و عادت به استغفار را متذکر شده است، یک روش تربیتی دانست. ۴. موعظه و نصیحت: با بیان سیره امام هادی(ع)، استفاده از زبان نرم پند و نصیحت را به عنوان روش تربیتی آن حضرت بیان کرد و مجلس را با ذکر توسل و دعای خیر به پایان رساند. (بخش تبلیغات دفتر مرکزی مرجعیت _قم)
