سالروز شهادت ششمین اخترتابناک امامت و لایت و رییس مذهب شیعه امام جعفر صادق(ع) مراسم سوگواری و عزاداری در دفتر مرکزی مرجعیت، مرجع فقید حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره)
امروز شنبه 25 شوال برابر با 15/ 2/ 1403هجری شمسی به مناسبت سالروز شهادت ششمین اخترتابناک امامت و لایت و رییس مذهب شیعه امام جعفر صادق(ع) مراسم سوگواری و عزاداری در دفتر مرکزی مرجعیت، مرجع فقید حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره) ، تحت اشراف مرجع عالیقدر حضرت آیت¬الله فاضلی بهسودی(دام ظله) برگزار شد. در این محفل گرامی داشت سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) ؛ مرجع عالیقدر حضرت آیت¬الله العظمی فاضلی بهسودی(دام ظله) و فرزندان مرجع فقید حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(قدس سره) و اعضای دفتر مرکزی و تعداد بسیاری از علماء، طلاب و مهاجرین شرکت کرده بودند. جلسه در ابتداء با تلاوت آیاتی از کلام الله مجید توسط قاری محترم؛ آقای محمد حسین احمدی آغاز گردید و سپس مداح اهل البیت آقای محمد ظریف اسحاق زاده با ذکر توسل و مصائب سوزناک امام جعفر صادق(ع) ، به محفل حال و هوای معنوی خاصی بخشیدند. در خاتمه سخنران مجلس حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای غلام سخی حلیمی بلخابی ضمن عرض تسلیت سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) ، به محضرت امام زمان(عج) و حضار مجلس و به ویژه مرجع عالیقدر حضرت آیت¬الله العظمی فاضلی بهسودی (دام ظله) در موضوع «تجلی تعامل در سیرۀ امام صادق» به ایراد سخن پرداختند. ایشان ضمن برشمردن اهمیت تعامل و ار تباطات در روابط انسانی بیان داشت: تعامل احسن از اموری است که در برقراری روابط بین انسانها و موفقیت آنان در فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و رسیدن به هدف نقش مهم و اساسی دارد. همانگونه که خداوند در قرآن تعامل احسن و اخلاق نرم و لین پیامبر اسلام(ص) را در جامعه آن روز عربستان موجب اجتماع و وحدت مسلمانان و عامل اصلی در پیروزی اسلام بر کفار می¬داند. ایشان در ادامه افزودند: بعد از پیامبر اسلام (ص) ، جعفربن محمد بیشترین تعامل احسن را با جامعه پیرامونی خود و مسلمانان داشت. علت این مسأله نیز به شرایط سیاسی، فرهنگی و فکری آن روز جامعه اسلامی برمی گردد. چون از نظر سیاسی جامعه اسلامی در یک دوره گذار از نظام اموی به نظام عباسی قرار گرفته بود و از طرف دیگر نیز برخی ابناء الحسن نیز دست به قیام زده بودند. از نظر فرهنگی و کلامی نیز جامعه اسلامی در یک حالت بحرانی خاص و تنش فرهنگی قرار داشت و بعد از صد سال ممنوعیت نقل حدیث؛ راویان زیادی به نقل حدیث پرداختند و در این بین برخی جاعلین و غلاط احادیث بسیاری را جعل کردند و نحله های کلامی بسیاری همانند؛ معتزله، خوارج، زنادقه و دهریه نیز شکل گرفت و هریک سعی داشتند مسلمان و جوانان به طرف خود جذب نمایند. در چنین وضعیت و شرایط، امام صادق(ع) تنها راه بیرون رفت از بحرانهای سیاسی، فرهنگی و کلامی و حفظ مکتب تشیع و گسترش فرهنگ شیعه و اهل بیت(ع) ر تعامل احسن با علمای اهل سنت و اندیشمندان غیردینی و توده های مختلف جامعه می¬داند. به همین جهت حضرت تلاش نمود، برای حفظ و احیای فرهنگ شیعه با ابزار تعامل احسن، با توده های مختلف جامعه پیرامونی، برخورد نماید و شیعه را از آسیب رسیدن بیشتر نجات دهد. ایشان در ادامه بیان کردند: در عصر امام صادق (ع) مکاتب فکری و کلامی بسیاری در جامعه اسلامی آن روز ایجاد شد و هریک از این مکاتب فکری سعی می کردند که مردم و جوانان را به طرف خود بکشانند و در چنین شرایطی امام صادق(ع) شیعه را حفظ کرد و فقه جعفری را پایه گذاری نمود. مهمترین چیزی که امام را در رسیدن به هدفش کمک کرد، احترام متقابل و تعامل با علما و اندیشمندان درون دینی و بیرون دینی بود. در خانه¬ی امام به روی همگان باز بود و با همه به خصوص با رهبران مذاهب اسلامی احترام خاصی قایل بود و رفتار نیکو و حسنه داشت. احترام متقابل و برخورد منطقی امام صادق(ع) با ابوحنیفه، مالک بن انس و سایر علماء در مسائل فقهی و کلامی نـمونه ای بـارز از ایـن مورد است. آلوسی، از علمای برجسته اهل سنت در مقدمه کتاب «مختصر تحفة الاثنی عشریه» به این این نکته تصریح می‌کند که ابوحنیفه با امام صادق(ع) رفت و آمد داشت و مدت دو سال از محضر آن کسب علم نمود. ابوحنیفه دائما افتخار می‌کرد کـه دو سال در مجالس درس امام صادق(ع) حضور یـافته اسـت و می¬گفت: «لَولا السَّنتان لَهَلَکَ النـُعمانُ؛ اگـر آن دو سال نبود، نعمان هلاک می شد». مالک بن انس یکى دیگر از پیشوایان مذاهب اربعه اهل سنت می¬باشد که از شاگردان حضرت صادق(ع) بود و مدتى نزد جعفر بن محمد رفت و آمد داشت و مالک می¬گفت: من همواره جعفربن محمد را در یکى از سه حالت دیدم. یا نماز مىخواند یا روزه دار بود و یا قرآن تلاوت مىکرد و هرگز او را ندیدم که بدون وضو حدیث نقل کند.
حجت الاسلام آقای حلیمی بلخابی با برشمردن شیوه¬های تعامل امام صادق(ع) گفتند: یکی از راه های تعامل امام صادق (ع) همنشینی با اهل سنت بود و ایشان به شیعیان توصیه می¬کرد که با اهل سنت مراوده داشته باشید و می فرمودند: به عیادت مریض‌های اهل تسنن بروید! امانت آنها را ادا کنید! به نفع آنان در دادگاه شهادت دهید! در تشییع جنازه مردگان آنها حضور پیدا کنید! در مساجد آنها نماز بگذارید! تا بگویند که فلانی جعفری است بگویند فلانی شیعی است که این گونه عمل می‌کند و این من را خوشنود می‌سازد!
ایشان در بخشی دیگری از سخنان خود به توجه ویژه جعفربن محمد به جوانان اشاره نموده و گفتند: حضرت در آن شرایط بیشترین خطر را متوجه طبقه جوان می¬دانست و توصیه می فرمود: جوانان خود را در یابید قبل از آنکه دیگران به سراغ آنان بیایند و به طرف خود بکشانند. این مسأله همانگونه که در عصر آن حضرت به خاطر وجود نحله های مختلف انحرافی کلامی از اهمیت برخوردار بود، در زمان ما که بنحوی با عصر آن حضرت شباهت های زیادی دارد؛ نیز از اهمیت برخور دار می باشد. امروز وظیفه علما و مبلغان اسلامی است که به داد جوانان برسند و پاسخ گوی مسایل دینی و اعتقادی آنان باشند و همانند امام صادق(ع) با مدارا و حسن برخورد به شبهات که از ناحیۀ آنان مطرح می¬گردد پاسخ دهند.
ایشان در ادامه افزودند: از دیگر راهکارهای تعاملی امام صادق (ع) در مواجهه با تفکرات گوناگون رایج در دوره ایشان، ارائة اندیشه صحیح از طریق مناظره احسن با افکار و اندیشه¬های انحرافی در برابر جریان های فکری میان مسلمانان، همچون مفوضه، جبریه، مرجئه و معتزله بود. مبنای مناظره امام صادق(ع) با اندیشمندان غیر دینی، بر اساس اصل توحید، عقلانیت و برخورد نیکو و جدال با دلایل احسن بود. حضرت با تمام مخالفان فکری و اعتقادی خود به نرمی سخن می‌گفتند و با آنها مناظره می‌کردند و استدلال‌های امام در وجود این مخالفان تأثیر می‌گذاشت و سرانجام همانند هشام بن حکم به امام می¬پیوستند جزء شاگردان برجستۀ آن حضرت قرار می¬گرفتند. بخشی از مناظرات امام صادق(ع) را طبرسی در کتاب احتجاج جمع آوری کرده است.
در پایان حجت الاسلام آقای حلیمی بلخابی افزودند: منظور از تعامل که امام صادق(ع) دنبال می¬کرد و اثرات زیادی در موفقیت امام داشت؛ تعاملی و طرفینی بود. یعنی هم علمای اهل سنت و غیره با حضرت تعامل نیکو داشتند و هم امام تعامل احسن با جامعه پیرامونی خود و علماء داشت.
امروز نیز لازم و ضروری است که مسلمانان از این رفتارهای حضرت با پیشوایان مذهبی تعامل داشتند، برای ما نیز لازم است که به پیروی از رهبرانی دینی خود تعامل احسن و رفتار برادرانه باهم داشته باشیم و شیعه به اهل سنت و اهل سنت به شیعه و مقدسان مذهبی یکدیگر احترام قایل باشند و از ایجاد تنش و اختلاف دوری نمایند. این مسأله با توجه به وضعیت سیاسی که در جهان معاصر امروز حاکم است و کفار با تمام قدرت و سرکوب اندیشه¬های آزادی خواهی، در کنار اسراییل غاصب ایستاده¬اند و از آن حماین می¬کنند؛ مسلمان نیز در قبال کفار اتحاد و یک پارچگی خود را حفظ کنیم و از دامن زدن مسایل اختلاف برانگیز پرهیز نماییم و در این صورت است که پیروزی از آن مسلمانان خواهد بود.
