پیام مرجع عالیقدر حضرت آیتاللّه العظمی فاضلی بهسودی(مدظله العالی) به مناسبت فرارسیدن پنجمین سالگرد ارتحال حضرت آیتاللّه العظمی محقق کابلی(ره)
پیام مرجع عالیقدر حضرت آیتاللّه العظمی فاضلی بهسودی(مدظله العالی) به مناسبت فرارسیدن پنجمین سالگرد ارتحال حضرت آیتاللّه العظمی محقق کابلی(ره) قال الإمام امیرالمؤمنین علی(ع): الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ (نهج البلاغةکلمات قصار/147) فرارسیدن بیست و یکم خرداد، یادآور فقدان غمبار فقیه وارسته حضرت آیتاللّه العظمی محقق کابلی(ره) پرچمدار مرجعیت و خودباوری در افغانستان را گرامی میداریم. دوستداران و پیروان ایشان در اقصی نقاط عالم به خصوص ملت شریف و قدرشناس افغانستان در غم فراق جانکاه او اشک میریزند و یاد و نام او را گرامی داشته و از خدمات ارزشمندِ علمی و فرهنگی ایشان تقدیر و تجلیل به عمل میآورند. اکنون که در آستانه پنجمین سالگرد ارتحال آن عبد صالح خداوند قرار داریم، اینجانب ضمن تکریم و تجلیل از مقام شامخ و خدمات شایستۀ علمی، فرهنگی و اجتماعی ایشان، فقدان او را به محضر حضرت ولیعصر(عج)،مراجع عظام تقلید، حوزههای علمیه، ارادتمندان، ملت شریف افغانستان و به خصوص بیت مکرم ایشان تسلیت عرض میکنم و لازم میدانم با استفادۀ از این فرصت نکاتی را یاد آور شوم: 1. مرجع فقید، حضرت آیتاللّه العظمی محقق کابلی(ره) با سلوک علمی و عملی خود به ما اعتماد به نفس، خود باوری وجرئت ورود در عرصههای علمی و پژوهشی را آموخت و روح و جان تازهای در جسمِ خسته ملت شریف افغانستان دمید و تأکید کرد، این روند باید پر شتابِ و پیوسته ادامه پیداکند و لحظۀ در پیگیری آن نباید غفلت شود که جبران آن بسیار دشوار خواهد بود. امروز ما بیش از گذشته نیازمند تحَقُّق آرمانها و توصیههای پدرانه و راهگشاه ایشان هستیم. لذا از همه علماء، فرهنگیان و دانشجویان عزیز به خصوص از طلاب حوزههای علمیه انتظار میرود که بیش از گذشته با مجاهدت و اراده استوار، راه و روش او را ادامه دهند و اجازه ندهند که مشکلات و تحولات عصر حاضر؛ موجب سستی و تنبلی شده و آنان را از تحصیل و تحقیق و پژوهش و رسیدن به اهداف بلند و مقدس باز دارند. 2. یکی از وظایف دینی مسلمانان تلاش در راستای تعمیق دینداری، تهذیب نفس و دوری از هواها و هوسهای شیطانی و زخارِف فریبندۀ دنیوی است. امروز دشمنان اسلام یکدست و یک صدا، باروشهای مختلف و ابزارهای پیشرفته در صدد تخریب باورهای دینی و ایجاد شک و شبهه در اذهانِ سرمایههای اصلی جامعه یعنی نوجوانان وجوانان هستند و در این زمینه تا حدودی موفقیتهای را نیز به دست آوردهاند. مرجع فقید ما بارها در جلسات و سخنرانیها و دید و بازدیدهای شان به عواقب ویرانگر و خانمان سوز آن هشدار میدادند. در تاریخ21/2/1392، خطاب به مسلمانان و افغانستانیهای مقیم کشورهای غربی، استرالیا و دیگر کشورها، پیامی مهم و مفصلی صادر کرد و از آنان خواستند که در دینداری و دینمداری تلاش کنند و متوجه آینده فرزندان و خانوادهای عزیز خود باشند. امروز این مسئله بسیار جدی بوده و اختصاص به مسلمانان مقیم کشورهای غیر اسلامی ندارد و همه سرزمینها را شامل میشود. لذا در قدم اول از جوانان عزیز انتظار میرود که با مراجعه به عالمان آگاه و متعهد، مطالعه متون اصیل اسلامی و تفکر و اندیشه در ماهیت زودگذر این دنیا و در پیش داشتن حیات ابدی و جاودانی، آن گونه که خدای سبحان خواستهاند و شایسته شخصیت یک جوان مسلمان هستند، عمل کنند و زندگی سعادتمندی را برای خود و جامعه فراهم ساخته و در برابر ناهنجاریهای اخلاقی، لاأبالیگری و توطئههای دشمنان از خود عکس العمل نشان داده و در حد توان، از اشاعه آن جلوگیری کنند. از متولیان امور دینی و مبلغان محترم نیز انتظار میروند که بانیازسنجی و به روزکردن اطلاعات دینی خود، در پاسخگویی به شبهات به نحو قانع کننده، منطقی در تربیت نسل جوان، با استمداد از قدرت لایزال الهی بیش از گذشته تلاش نمایند وبدانند «وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ» و آنها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راههاى خود، هدايتشان خواهيم كرد؛ و خداوند با نيكوكاران است. 3. از دیگر نگرانی مرجع فقید، قطع رابطه نسل جدید مهاجرین افغانستانی ساکن کشورهای غربی با زبان مادری یعنی زبان فاخر فارسی بود. او بارها به این مسئله تأکید داشت و از والدین و مبلغان دینی و کسانی که در امور فرهنگی در آن کشورها فعالیت دارند، میخواستند که رابطه فرزندان آنان با زبان فارسی قطع نشود. امروز به فضل الهی و مجاهدتهای ارزشمندِ مؤمنین و فرهنگیان آگاه، مراکز و مؤسسات دینی در کشورهای مختلف به وجود آمدهاست، انتظار میرود که در کنار آموزشهای دینی به تعلیم زبان فارسی نیز همت گمارند تا رابطۀ جوانان و نوجوانان عزیز با سرزمین و فرهنگ مادری شان قطع نگردد.