گزارش دوازدهمین برنامه از سلسله گفتارهای عاشورایی «سلام بر حسین(ع)»
گزارش دوازدهمین برنامه از سلسله گفتارهای عاشورایی «سلام بر حسین(ع)»
امروز سه شنبه یازدهم سنبله 1399خورشیدی، مصادف با دوازده محرم 1442ق، دوازدهمین برنامۀ از سلسله گفتارهای عاشورایی «سلام بر حسین(ع)» در دفتر مرکزی مرجع فقید حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی (قدس سره) برگزار گردید. این برنامه که با حضور حضرت آیت الله العظمی فاضلی بهسودی (دام ظله العالی)، آیت الله عارفی ریاست دفتر مرکزی مرجعیت، حجت الاسلام اخلاقی معاونت محترم دفتر و مسؤل دفتر مرجعیت در بامیان، آقازاده مرجع فقید حجت‌الاسلام شیخ مهدی محقق، و جمعی از اعضای دفتر مرکزی، علماء، فرهیختگان و مهاجرین افغانستانی در دفتر مرکزی مرجع فقید با اجرای مجری برنامه جناب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای احسانی برگزار گردید، محفل روح بخش معنوی «سلام بر حسین» با قرائت قاری ممتاز کشور جناب آقای هادی حسینی آغاز گردید. سپس جناب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای رضایی دقایقی را به مرثیه سرایی پرداخت.
در ادامه ی محفل؛ حجت الاسلام و المسلمین آقای استاد مهدوی پیرامون «نقش قیام امام حسن (ع) در بیداری و آگاهی جامعه» به ایراد سخن پرداخت. ایشان در آغاز سخن یک مسأله شرعی را بیان نمود سپس به سه فراز از وصیتنامه حضرت امام سجاد(ع) به فرزندش امام باقر(ع)اشاره کرد: نخست: فرمود: عقل پیشوای روح و علم رهبر عقل است. دوم: فرمود: هیچ وقت به کسی که پناهگاهی به جز خدا ندارد ظلم نکن. ایشان در توضیح این فراز گفت: شیعیان افغانستان کسانی هستند که به جز خدا ملجأ و پناهگاهی ندارند. سوم: امام سجاد(ع) فرمود: پسرم! تا می توانی حسن خلق داشته باش.
استاد مهدوی در ادامه فرمود: ضد بیداری خواب و ضد آگاهی جهالت و نا آگاهی است. ایشان گفت: امروز محور بحث من جهالت و ناآگاهی است. امام صادق (ع) می فرماید: شهادت می دهم که امام حسین (ع) جان، خون و فرزندانش را در راه خدا داد تا بندگان خدا را از جهالت نجات دهد.
ایشان گفت: جهالت از فراوردهای جهل است همان گونه که دوغ و کشک از فراوردهای ماست می باشد پس جهالت با جهل قرق دارد. بنابراین جهالت کاری است خارج از حکمت و تعقل به این معنا که عالم کاری جاهل کند و عاقل کاری دیوانه.
بسیاری از عالم نماها و مولوی ها فرزندان خانواده ها را به بهانه ی درس قرآن مغزآنها را شستشو داده و می گویند بروید خود تان را در اماکن مقدسه و عام المنفعه و در میان مردم انتحار کنید و همه را تخریب نموده و از بین ببرید در حالیکه قرآن در سوره نساء آیه 93 می فرماید: هرکس یک مؤمن را متعمدا بکُشد جای او در جهنم است در این آیه شریفه چهار تاکید آمده است که برای معذّب بودن آن فرد آدم کُش دلالت دارند. پس کاری آن مولوی ها جهالت و دیوانگی است که فرجام و پایان کارشان را قرآن کریم روشن نموده است.
استاد حوزه جناب آقای مهدوی گفت: مُهَجْ جمع مُهْجَه است، به آن شاهرگهای که به قلب نزدیک است مُهْجَه می گویند. اگر این شاهرگها قطع شود حیات انسان از بین می رود.
نقش مُهْجَه در قلب شبیه نقش کشورهای اسلامی نسبت کُره خون آلود خاکی است. سه گذرگاه مهم به دست مسلمانها است که شبیه مُهْجَه در قلب است کسانی که این موقعیت ها را به‌دست داشته باشند تمام کُره خاکی را تحت کنترل خواهند داشت. دیگر اقتصاد کلان کشور های اسلامی است و این ثروت بی کران از تولید نفت فهمیده می شود؛ از چهل میلیون بشکه نفت که در روز تولید و صادر می شوند سی و دو ملیون آن مال کشورهای اسلامی است. به همین دلیل است که استثمارگران و خون خواران جهانی یکی شدند از آشفتگی و جهالت مسلمانان استفاده کرده و امروز آنها را متفرق نموده و جهان اسلام را به جان هم انداختند دلیل آن موقعیت ژئوپولتیک و ثروت بی کران مسلمانها است.
استاد مهدوی در ادامه گفت: استکبار جهانی قبلاً روئسا و سلاطین مسلمانها را در چنگ داشت. اخیرا علماء را به بهانه‌ی آزادی بیان و قلم به چنگ برده و به جان هم انداختند.
استاد مهدوی افزود: علماء، متفکرین و نویسندگان باید هوشیار باشند فریب دشمنان را نخورند. ازآنجای که مشکلات ما بسیار فراوان است قدر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی فاضلی بهسودی (حفظه الله) را بدانیم. ممکن است برخی از شعارها برای دیگران نان داشته باشند ولی برای ما خون خواهند داشت.
حجت‌الاسلام مهدوی فرمود: از آنجای که از مکتب اهلبیت(ع) فاصله داریم ممکن است جهالت با ابعاد مختلف در مراحل زندگی به سراغ علماء بیاید به گونه‌ای که نسبت به خوردن مال یتیم بی باک بوده و با عمل و رفتار خود مشکلاتی را به جامعه و جوانان بیفزاییم. بنابراین بدانیم که قیام امام حسین(ع) برای از بین بردن جهالت همه بندگان خدا خواهند بود.
در پایان استاد مهدوی محفل روح بخش معنوی «سلام بر حسین» را با ذکر مصیبت سفارش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به دخترش حضرت سکینه پایان بخشید.
تهیه شده توسط مدیریت فرهنگی دفتر مرجعیت.
