پیام حضرت آیت‌الله العظمی فاضلی بهسودی دام‌ظله به مناسبت ماهِ محرم ۱۴۴۴ و برگزاری مراسم عاشورای حسینی
بِسم‌الله الرحمن الرحیم
اَلسَّلاَمُ عَلَي الْحُسَيْنِ وَ عَلَي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَي أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَي أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ
فرا رسیدنِ ماهِ محرم الحرام، ماهِ قیامِ سالار شهیدان، حضرت ابا‌عبدالله الحسین علیه‌السلام و حماسه‌ی خونین نینوا و اسارت اهل‌بیت بزرگوار آن امام همام را به ساحتِ ولی‌عصر(عج)، اُمّت اسلامی و پیروان و دلباختگانِ مکتبِ اهل‌بیت علیهم‌السلام تسلیت عرض می‌کنم. بیش از هزارو‌سه‌صد سال است که از وقوع این حادثه‌ی بزرگ و تاریخی می‌گذرد، اما گذشتِ زمان هرگز از نورانیّت و بالندگی آن نکاسته و فتنه‌ها و دسیسه‌ها نیز نتوانسته است این چراغ پُرفروغِ هدایت را خاموش نماید. گویا حکمت و سُنّت تخلف‌ناپذیر الهی چنین است که حق، در برابر باطل و نور، در برابر ظلمت، همواره پیروز بوده و باطل، هرگز توانِ مقابله با حق را نخواهد داشت. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ» (صف/ آیه ۹). قیامِ سیدالشهداء در سال شصت‌و‌یکم هجرت رخ داد، اما آثار و برکاتِ آن محدود به ظرف وقوع آن نماند و پیام قیامِ سیدالشهداء هر ساله، بیشتر و رساتر از سال پیش، امتداد می‌یابد و به نهضت‌های اسلامی، پیشگامانِ قیام‌های آزادی‌بخش و آزادی‌خواهان جهان، الهامِ تازه می‌بخشد. به گواهی تاریخ، تاکنون جنایت و قساوتی به این گستردگی به وقوع نپیوسته، و جهان نیز، شاهد درخشش و نورافشانی این چنین پیوسته، نبوده است.
این‌جانب ضمن سلام و ادای احترام به پیشگاهِ حضرت سیدالشهداء، و یارانِ صدیق و سربلند آن حضرت، و تجلیل از این حماسه‌ی بی‌نظیر، و تشکرّ از برگزارکنندگانِ مجالس حسینی، فرصت را غنیمت می‌دانم و نکاتی را به استحضارِ هموطنان، مهاجرین افغانستانی مقیم کشورهای دیگر و خوانندگان محترم می‌رسانم.
مُحَرّم، بهانه و فرصتی است برای اظهارِ ادب به ساحتِ سید‌الشهدا و گرامی‌داشتِ حماسه‌سازان دشت کربلا؛ مؤمنین و هموطنان گرامی سعی نمایند مانند همیشه، زمینه‌های برگزاری مجالس حسینی و استفاده از نورانیّت و معنوّیت این ایّام و مراسم را برای خود، خانواده، فرزندان و شیفتگانِ امام حسین علیه‌السلام فراهم نمایند. طبیعی است از یک‌طرف معرفت، خلوص‌نیّت، پاکیزگی و اَدب، شرطِ حضور و بهره‌مندی از مجالس بوده و از سوی‌دیگر تظاهُر، رقابت‌های ناسالم و خودنمایی، مضاف بر خسارت دُنیوی، حَسرت و ندامت اُخروی را نیز به دنبال دارد.
تلاش برای بهبود شرایط زندگی و رفع نارسایی‌های فرهنگی و اجتماعی، تطبیق عدالت در جامعه و مبارزه با ظلم، اجحاف و هر نوع نابرابری، از مهم‌ترین اهدافِ اسلام و قیام حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام است. شیرازه و خلاصه‌ی خطابه‌ها و بیانیه‌های امام علیه‌السلام دعوت به زندگی شرافت‌مندانه و پایداری در برابر انحراف و تحریف دین و ایستادگی در برابر تبعیض و بی‌عدالتی در جامعه است: «فَلَعَمری مَا الإِمامُ إلَا العامِلُ بِالكِتابِ، وَ الآخِذُ بِالقِسطِ، وَالدّائِنُ بِالحَقِّ، وَ الحابِسُ نَفسَهُ عَلی ذاتِ اللّهِ» (نامه امام به کوفیان). امام حسین علیه‌السلام سبطِ پیامبر(ص)، پیشوای مسلمانان و مدافع حق بود؛ قیامِ امام علیه‌السلام، راهِ صحیح و سیره‌ی پیامبر(ص) را دوباره در اذهان زنده کرد:«إنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فی اُمَّةِ جَدّی مُحَمَّدٍ صلی‌الله علیه و‌آله، اُریدُ أن آمُرَ بِالمَعروفِ وَ أنهی عَنِ المُنكَرِ، وَ أسیرَ بِسیرَةِ جَدّی مُحَمَّدٍ صلی‌الله علیه و آله» (نامه‌ی امام به محمد حنفیه). با این وصف، شهادتِ امام و یارانِ فداکار و اسارت اهل‌بیت رسول خدا(ص) توسط مدعیانِ دیانت و پیروی از پیامبر(ص)، مسلمانان را در برابرِ چالش عمیق و پرسش‌های بی‌پاسخ قرار داد:
چرا و چگونه مسلمانان، در کمتر از نیم‌قرن، چنان از اسلام و اهل‌بیت(ع) فاصله گرفتند که شهادت و اسارت اهل‌بیت پیامبر مکرم اسلام(ص) را ایشان را عبادت دانستند؟
اگر نتیجه‌ی نیم‌قرن فاصله‌گرفتن چنین باشد، نتیجه‌ی بیش از ده‌قرن فاصله‌افتادن، چگونه خواهد بود؟
شرایط کنونی اُمّتِ اسلامی و نسبتِ ایشان با سیره و سنّت پیامبر چگونه است؟
سخنوران، مرثیه‌خوانان و برگزارکنندگانِ مراسم، سه‌رکن اَثَرگذار در کیفیّت و مدیریت مراسم‌های دهه‌ی عاشورا هستند؛ بیان مسایل اعتقادی و شرعی، دعوت به رعایتِ موازین اخلاقی، تبیینِ صحیحِ معارف قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام، استفاده از مطالب و مقاتلِ معتبر، توجه به حفظِ حریم و کیان خانواده، احترام و تکریم موسفیدان و بزرگ‌سالان، توجه به وضعِ تعلیم و تربیّت فرزندان، امر به معروف و نهی از منکر، استفاده دُرست از جوانی و فرصت‌های عمر و بیان ناهنجارهای اجتماعی و عُرفیات خلافِ موازین شرعی، از وظایفِ مهم خطباء و سخنوران محترم است. موارد ذکر شده نسبت به هموطناِن مهاجرِ مقیم کشورهای دیگر، از اهمیّت و ضرورت بیشتر برخوردار است. مرثیه‌خوانان و نوحه‌خوانان عزیز نیز کوشش نمایند با استفاده از مضامین و مراثی مُحکم و متنِ مُتقن، یادِ و مصیبتِ شهادتِ سیدالشهداء و یارانِ بزرگوار آن حضرت را در دل‌های عاشقان و سینه‌زنانِ حسینی، ماندگار نمایند؛ در این میان، سهم و نقشِ مُتولّیان و مدیرانِ برگزاری مراسم از همه سنگین‌تر است. مدیریّتِ مناسب مراسم، استفاه‌ی صحیح از این فرصت و ظرفیّت عظیم، عدمِ مزاحمت برای همسایگان و اهالی محل، جلوگیری از اسراف و مصرف بی‌رویه، پوششِ مناسبِ سینه‌زنان، ممانعت از زنجیرهای نامتعارف و دستگیری از نیازمندان و مستمندانِ جامعه، از وظایف مهم ایشان و تمام عزادارانِ حسینی است.
حفظِ اتحاد و دعوت به یک‌پارچگیِ مردم از توصیه‌های مهم پیشوایان دین است؛ تمامِ انبیاء الهی مردم را به توحید و وحدت فرا خوانده‌اند و از تقابل و رویارویی و نفی یکدیگر، برحذر داشته‌اند؛ وجودِ مبارک امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه بیانی دارد که باید تمام اُمّت‌ها و ملّت‌ها آن را سرلوحه‌ی خویش سازند. حضرت علیه‌السلام می‌فرماید: خداوند هیچ اُمّتی را از مجرای اختلاف به سمت خیر و سعادت رهنمون نگردانده و کسانی که از جمع و جماعت و جامعه فاصله می‌گیرند، در نهایت طُعمه‌ی شیطان خواهد شد. «إِیَّاکُمْ وَ الْفُرْقَةَ! فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّیْطَانِ کَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ» (نهج‌البلاغه، خطبه ۱۲۷). این یک سُنّتِ همیشه جاری الهی و قابل انطباق بر همه ملّت‌ها است. می‌دانیم چندین دهه است که رنج‌ها و مصائب بی‌شماری گریبان‌ِ مردم مظلوم افغانستان را گرفته است؛ و باز به خوبی می‌دانیم: ریشه و اساس اصلی این مصائب، تخلّف از قانون، عدمِ تحمّلِ یکدیگر و اختلاف داخلی است. از این‌رو، ملّت افغانستان، بیشتر از هر ملّتی و بیشتر از هر دردی، نیازمند درمان درد اختلاف، رعایت مصالح کلان کشور و تَحمّل یکدیگر هستند. از عالمان دینی، اساتید و فرهنگیان مُتعَهّد، مُعلّمان و مُحصّلان ارجمند، رسانه‌ها، مُبلّغانِ عاشورای حسینی و به خصوص مُتولّیانِ اُمورِ کشور و دیگر اقشار جامعه، انتظار می‌رود نسبت به این مهم، عنایت بیشتر داشته باشند و نگذارند ریشه‌های این غُدّه‌ی سرطانی، بیش از این، از هموطنان عزیز، قربانی بگیرد و زمینه‌های بی‌سروسامانی و ویرانی کشور را فراهم نماید.
در خاتمه، بار دیگر فرارسیدنِ سالروزِ حماسه‌ی جاودان قیامِ سیدالشهداء علیه‌السلام را گرامی می‌دارم و همگان را به عبرت‌گیری و پندآموزی از پیامِ قیامِ حیات‌بخش آن امام همام علیه‌السلام فرا می‌خوانم.
السّلامُ عَلَینا و علی عبادِالله الصّالِحِین.
محمدباقر فاضلی بهسودی
حوزه‌ی علمیه قم
۶ اسد ۱۴۰۱ شمسی برابر با ۲۸ ذی‌حجه ۱۴۴۴ق