احكام روزه مسافر

مسأله 1758) مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد و مسافرى كه نمازش را تمام مى‌خواند مثل كسى كه شغلش مسافرت، يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1759) مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولى براى فرار از روزه مسافرت مكروه است. همچنين است مطلق سفر قبل از روز بيست و چهارم در ماه رمضان مگر این‌که سفر براى حج يا عمره يا به جهت ضرورتى باشد.

مسأله 1760) اگر غير از روزة رمضان روزة معين ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده باشد روز معينى را روزه بگيرد، احتياط آن است كه تا ناچار نشود در آن روز مسافرت نكند. اگر در سفر باشد، چنانچه ممكن است قصد كند كه ده روز در جایى بماند و آن روز را روزه بگيرد، و در صورتى كه روزه نگيرد لازم است روزة آن روز را قضا كند.

مسأله 1761) اگر نذر كند روزة مستحبى بگيرد و روز آن را معين نكند، نمی‌تواند آن را در سفر به‌جا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آن را در سفر به‌جا آورد. همچنین اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد، بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1762) مسافر می‌تواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزة مستحبى بگيرد. احوط اين است كه آن سه روز روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.

مسأله 1763) كسى كه نمی‌داند روزة مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه‌اش باطل می‌شود، و اگر تا مغرب نفهمد روزه‌اش بنا بر احتیاط باطل است.

مسأله 1764) اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزة مسافر باطل می‌باشد و در سفر روزه بگيرد، روزة او  صحیح است.

مسأله 1765) اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزة خود را تمام كند. اگر پيش از ظهر مسافرت كند وقتى به حد ترخص برسد، در صورتى كه از شب نيت سفر داشته باشد روزه‌اش باطل می‌شود و الاّ بنا بر احتياط واجب روزه را تمام و بعداً قضا كند، و اگر پيش از رسيدن به حد ترخص روزه را باطل كند، كفاره بر او واجب است.

مسأله 1766) اگر مسافر در ماه رمضان چه آن‌که قبل از فجر در سفر بوده و چه آن‌که روزه بوده و سفر نمايد، چنانچه پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جایى برسد كه می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده روزة آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1767) مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در ماه رمضان جماع كند و يا در خوردن و آشاميدن كاملاً خود را سير كند.

مسأله 1768) اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جایى برسد كه می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نمی‌شود آن روز را روزه بگيرد.