اجير گرفتن براى نماز
مسأله 1577) بعد از مرگ انسان، می‌شود براى نماز و عبادت‌هاى ديگر او كه در زندگى به‌جا نياورده، ديگرى را اجير كنند؛ يعنى به او مزد دهند كه آنها را به‌جا آورد. اگر كسى بدون مزد هم آنها را انجام دهد صحيح است.
مسأله 1578) انسان می‌تواند براى بعضى از كارهاى مستحبى مثل زيارت قبر پيغمبر و امامانb از طرف زندگان اجير شود، و نيز می‌تواند كارهاى مستحبى را انجام دهد، و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.
مسأله 1579) كسى كه براى نماز قضاى ميّت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح بداند، يا آن‌که عمل به احتياط كند در صورتى كه موارد احتياط را كاملاً بداند.
مسأله 1580) اجير بايد موقع نيت، ميت را معين نمايد و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيت كند از طرف كسى نماز مى‌خوانم كه براى او اجير شده‌ام كافيست.
مسأله 1581) اجير بايد عمل را به قصد آنچه در ذمه ميت است به‌جا آورد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.
مسأله 1582) بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را انجام می‌دهد.
مسأله 1583) كسى را كه براى نمازهاى ميت اجير كرده‌اند، اگر بفهمند كه عمل را به‌جا نياورده يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرند.
مسأله 1584) هرگاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، همين كه مورد اطمينان باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است. همچنين اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنا بر صحت آن بگذارد.
مسأله 1585) كسى را كه عذرى دارد مثلاً با تيمّم يا نشسته نماز مى‌خواند نمی‌شود براى نمازهاى ميت اجير كرد، اگرچه نماز ميت هم همان‌طور قضا شده باشد.
مسأله 1586) مرد براى زن و زن براى مرد، می‌تواند اجير شود و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز، اجير به تكليف خود عمل نمايد.
مسأله 1587) در قضاى نمازهاى ميت ترتيب واجب نيست، مگر در نمازهاى كه ادای آنها ترتيب دارد، مثل نماز ظهر و عصر و يا مغرب و عشاء از يك روز، چنانچه سابقاً گذشت.
مسأله 1588) اگر با اجير شرط كند كه عمل را به طور مخصوصى انجام دهد، بايد همان‌طور به‌جا آورد و اگر با او شرط نكند، بايد در آن عمل به تكليف خود رفتار نمايد، و احتياط مستحب آن است كه از وظيفه خودش و ميت هر كدام كه به احتياط نزديكتر است، به آن عمل كند مثلاً اگر وظيفة ميت گفتن سه مرتبه تسبيحات اربعه بوده و تكليف او يك مرتبه است، سه مرتبه بگويد.
مسأله 1589) اگر با اجير شرط نكنند كه نماز را با چه مقدار از مستحبات آن بخواند، بايد مقدارى از مستحبات نماز را كه معمول است به‌جا آورد.
مسأله 1590) اگر انسان چند نفر را براى نماز قضایى اجير كند بنا بر آنچه در مسأله (1586) گفته شد لازم نيست براى هر كدام آنها وقتى را معين كند.
مسأله 1591) اگر كسى اجير شود كه مثلاً در مدت يك‌سال نمازهاى ميت را بخواند و پيش از تمام شدن سال بميرد، بايد براى نمازهایى كه مى‌دانند به‌جا نياورده، ديگرى را اجير نمايند، و اگر احتمال مى‌دهند كه به‌جا نياورده، بنا بر احتياط واجب نيز اجير بگيرند.
مسأله 1592) كسى را كه براى نمازهاى ميت اجير كرده‌اند، اگر پيش از تمام كردن نمازها بميرد و اجرت همة آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط كرده باشند كه تمام نمازها را خودش بخواند، اگر قادر بر عمل بوده اجاره صحيح و اجاره كننده می‌تواند، اجرة المثل باقي‌مانده را بگيرد، يا آن‌که اجاره را فسخ نموده و اجرة المثل مقدارى را كه به‌جا آورده كسر و مابقى را بگيرد، و اگر قادر نبوده اجاره نسبت به ما بعد فوت اجير باطل است و می‌تواند اجرة المُسمّاى باقي‌مانده را گرفته يا آن‌که اجارة مقدار گذشته را فسخ نموده و اجرة المثل او را بدهد، و اگر شرط نكرده باشند كه خودش بخواند بايد ورثه‌اش از مال او كسى را اجير بگيرند، اما اگر مال نداشته باشد به ورثه او چيزى واجب نيست.
مسأله 1593) اگر اجير پيش از تمام كردن نمازهاى ميت بميرد و خود هم نماز قضا داشته باشد، بعد از عمل به دستورى كه در مسأله قبلى ذكر شد؛ يعنى بايد اول از مال او نمازهاى را كه از جهت اجاره به ذمه‌اش بوده اداء كند، اگر چيزى از مال او زياد آمد، در صورتى كه وصيت كرده باشد و ورثه اجازه بدهند، براى تمام نمازهاى او اجير بگيرند، و اگر اجازه ندهند ثلث آن را به مصرف نماز برسانند.
ثبت دیدگاه