كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست

مسأله ۱۷۶۹) كسى كه به واسطة پيرى نمی‌تواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بنا بر احتیاط واجب براى هر روز يك مد طعام (گندم يا جو يا نان و مانند اينها) به فقير بدهد.

مسأله ۱۷۷۰) كسى كه به واسطة پيرى روزه نگرفته اگر بعد از رمضان بتواند روزه بگيرد، احتياط مستحب آن است كه قضاى روزه‌هایى را كه نگرفته است به‌جا آورد.

مسأله ۱۷۷۱) اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه می‌شود و نمی‌تواند تشنگى را تحمل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و احتياط واجب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است، آب نياشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب روزه‌هایى را كه نگرفته قضا نمايد.

مسأله ۱۷۷۲) زنى كه زایيدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. چنانچه روزه براى خودش ضرر هم داشته باشد، روزه برای او واجب نيست و بنا بر احتياط واجب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هایى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.

مسأله ۱۷۷۳) زنى كه بچه شير می‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه باشد يا دايه يا بى‌اجرت شير بدهد، اگر روزه براى بچه‌اى كه شير می‌دهد ضرر دارد یا برای خودش ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بنا بر احتياط واجب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هایى را كه نگرفته بايد قضا نمايد، ولى اگر كسى پيدا شود كه بدون اجرت بچه را شير دهد يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كسى ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، واجب است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.