احكام تخلّى

مسأله 94) واجب است انسان وقت تخلّى و مواقع ديگر، عورت خود را از كسانى كه مكلّفند، اگرچه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند و همچنين از ديوانه و بچه‌هاى مميز كه خوب و بد را مى‌فهمند بپوشاند، ولى زن و شوهر و كسانى كه در حكم آنها هستند مثل كنيز و مالكش كه مرد باشد لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند.

مسأله 95) لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشاند و اگر مثلاً با دست هم آن را بپوشاند كافيست.

مسأله 96) موقع تخلى بايد طرف جلوى بدن يعنى شكم و سينه رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

مسأله 97) اگر موقع تخلّى، طرف جلو بدن كسى رو به قبله يا پشت به قبله باشد و عورت خود را از قبله بگرداند كفايت نمی‌کند، اگر جلو بدن او رو به قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است كه عورت را رو به قبله نکند.

مسأله 98) احتياط مستحب آن است كه طرف جلو بدن در موقع استبراء كه احكام آن بعداً گفته می‌شود، و موقع تطهير مخرج بول و غائط رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

مسأله 99) اگر براى آن‌که نامحرم او را نبيند، مجبور شود، رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند، احوط پشت به قبله است و نبايد رو به قبله بنشيند، و نيز اگر از راه ديگر ناچار باشد كه رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند احوط پشت به قبله است.

مسأله 100) احتياط واجب آن است كه بچه را در وقت تخلّى رو به قبله يا پشت به قبله ننشانند، ولى اگر خود بچه بنشيند، جلوگيرى از آن واجب نيست.

مسأله 101) در چهار جاه تخلّى حرام است:

اول: در كوچه‌هاى بن‌بست در صورتى كه صاحبانش اجازه نداده باشند؛

دوم: در ملك كسى كه اجازه تخلى نداده است؛

سوم: در جایى كه براى عده‌ای مخصوصى وقف شده است مثل بعضى از مدرسه‌ها؛

چهارم: روى قبر مؤمنين در صورتى كه بى احترامى به آنان باشد، همچنين هر جايى كه تخلّى موجب هتك حرمت يكى از مقدسات دين يا مذهب شود.

مسأله 102) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب، پاك می‌شود:

اول: آن‌که با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد؛

دوم: آن‌که نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد؛

سوم: آن‌که اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد و در غير اين سه صورت مى‌توان مخرج را با آب شست و يا به دستورى كه بعداً گفته می‌شود با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد، اگرچه شستن با آب بهتر است.

مسأله 103) مخرج بول با غير آب پاك نمی‌شود، و در كُر و جارى اگر بعد از برطرف شدن بول يك مرتبه بشويند كافيست، ولى با آب قليل بنا بر احتياط واجب بايد دو مرتبه شست و بهتر آن است كه سه مرتبه شسته شود.

مسأله 104) اگر مخرج غائط را با آب بشويند، بايد چيزى از غائط در آن نماند. ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد و اگر دفعه اول طورى شسته كه ذره‌اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.

مسأله 105) با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند اينها اگر خشك و پاك باشند می‌شود مخرج غائط را تطهير كرد، چنانچه رطوبت كمى داشته باشد كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.

مسأله 106) احتياط واجب آن است كه سنگ و كلوخ يا پارچه‌اى كه غائط را با آن برطرف مى‌كنند سه قطعه باشد، و اگر با سه قطعه برطرف نشود، بايد به قدرى اضافه نمايد تا مخرج كاملاً پاكيزه شود.

مسأله 107) پاك كردن مخرج غائط با چيزهاى كه احترام آنها لازم است مانند كاغذى كه اسم خدا و پيغمبران و امامان بر آن نوشته شده حرام است و پاك شدن مخرج با استخوان و سرگين محل اشكال است.

مسأله 108) اگر شك كند كه مخرج بول يا غائط را تطهير كرده يا نه، لازم است تطهير نمايد اگرچه عادتاً هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى‌كرده.

مسأله 109) اگر بعد از نماز شك كند كه قبل از نماز مخرج را تطهير كرده يا نه، در صورتى كه احتمال بدهد كه پيش از شروع به نماز ملتفت حالش بوده نمازى كه خوانده صحيح است، ولى براى نمازهاى بعدى بايد تطهيركند.